rwanie — n I 1. rzecz. od rwać. 2. sport. «jedna z konkurencji dwuboju olimpijskiego w podnoszeniu ciężarów, w której sztangę należy unieść w jednym tempie nieprzerwanym ruchem» … Słownik języka polskiego
podnoszenie — n I rzecz. od podnosić ∆ Podnoszenie ciężarów «dyscyplina sportowa polegająca na unoszeniu oburącz ponad głowę metalowej sztangi, na którą nakłada się krążki różnej wagi; w dwuboju olimpijskim obejmująca rwanie i podrzut» ∆ Podnoszenie oczek… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
zszarpać — dk IX, zszarpaćpię, zszarpaćpiesz, zszarp, zszarpaćał, zszarpaćany zszarpywać ndk VIIIa, zszarpaćpuję, zszarpaćpujesz, zszarpaćpuj, zszarpaćywał, zszarpaćywany 1. częściej dk «zniszczyć coś przez szarpanie, rwanie, gryzienie; mocno poszarpać»… … Słownik języka polskiego
rwać [drzeć i in.] włosy z głowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie przeżywać, okazywać rozpacz, ból, bezradność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rwać (wyrywać, drzeć, targać) włosy z głowy z bezsilności, z cierpienia. Rwanie włosów z głowy w niczym nie pomoże. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień